Jagna, Lipiecka, dziewiętnastoletnia piękność, to jedna z najważniejszych postaci w Chłopach Władysława Reymonta. Bohaterka jest jedyną córką Dominikowej. Jagna została rozpuszczona przez matkę, wolno jej robić, co chce, natomiast jej bracia - Jędrek i Szymek - trzymani są bardzo krótko, muszą wykonywać wszystkie kobiece czynności w domu. Jeszcze jesienią Jagna zostaje żoną najzamożniejszego gospodarza we wsi – starego Boryny. Za mąż wychodzi nie z miłości, ale dlatego że matka tak chce, dodatkową motywacją są dla niej piękne stroje i korale, jakie obiecuje jej Maciej.
Jagna wyraźnie wyróżnia się z Lipieckiego tłumu, nie tylko urodą („a piękna, biała na gębie, a urodna kiej jałowica”), ale również usposobieniem. To osoba niezwykle kochliwa, łatwo „wpada” w męskie ręce. Zmienia kochanków, czasem wdaje się w romans i sama nie wie czemu. Jest w niej coś z młodopolskiej kobiety fatalnej, która niszczy swojego partnera –spójrzmy chociaż na chorobliwe uczucia, jakie wzbudziła w Antku. Jednocześnie cechuje się niezwykle skomplikowaną i wrażliwą duszą. Często sama siebie nie rozumie, nagle wybucha płaczem lub się raduje. Raczej biernie uczestnicząca w życiu społecznym, cechuje się bogatym wnętrzem. Jej sposób przeżywania i przetwarzania rzeczywistości zbliża ją do postaci młodopolskich artystów:
Jagusia zaś była jakby wniebowzięta, tak czuła wszystko głęboko, tak brała w siebie i za taką prawdę miała, że rosło to w niej i stawało przed oczami kiej żywe, że mogła wszystko powycinać z papieru. Dali też jej jakieś pozapisywane karty dzieci, które Rocho nauczał a ona nasłuchując opowiadań wystrzygała po kolei czy to strachy, czy króle, czy upiory, czy smoki, czy inne różności, a tak utrafiała, że każden mógł poznać od wejrzenia.
Jagna podobnie silnie przeżywa grę kościelnych organów, czy piękno wiosennego krajobrazu. Wiele w tej postaci jest niedookreśloności i niejasności, bohaterka sama dostrzega, że coś nią miota, coś kieruje:
(...) taka cichość we mnie rośnie, kieby śmierć przy mnie stojała, a tam mnie cosik porywa, tak ponosi, że tego nieba bym się uwiesiła i z tymi chmurami poniesła w świat.
Ta bohaterka również różni się od innych Lipczaków, brakiem dbałości o majątek, nie obchodzą jej Borynowe morgi (w złości rzuca zapis Hance pod nogi), co z resztą wyrzuca jej matka. Jagna dotkliwie odczuwa samotność, nie rozumie swoich grzechów, czuje się ofiarą. I po trosze ma racje (co zresztą potwierdzają opinie innych bohaterów, np. Hanki), bo to na niej skupiła się cała złość za szkody i nieszczęścia spowodowane przez Antka i wójta. Została potępiona i wygoniona, bo była łatwym celem. Przecież jej kochankowie byli równie winni, a może i bardziej.
Jagna – młodopolska bohaterka - Joni () Większość z Was usprawiedliwia zachowanie i styl życia Jagny. Owszem, miała swój świat i swoją wrażliwość, ale nie wydaje mi się, żeby to było wytłumaczeniem jej "lekkiego" prowadzenia się. Być może matka (o której za młodu też opowiadano różne historie odnośnie romansów) nie zadbała o wpojenie zasad moralnych, ale w tamtym czasie i w takiej społeczności granice były bardzo wyraźnie zaznaczone, także Jagna wiedziała, że nie powinna romansować z żonatymi.
Jagna – młodopolska bohaterka - Barbara B (bibiel {at} yahoo.com) Ja uważam że Jagna ma character feministki. Ona nie poniża się przed mężczyznami tak jak Hanka czy Tereska. Mówi nawet że mężczyzn nie potrzebuje, że dobrze jest jej być samej. Jagna jest nonkonformistką. Jest niezależna. Nie obchodzą ją obyczaje, przykazy ani nakazy społeczne. Nie rozumie i nie obchodzi ją moralność społeczna czy religijna. Nie obchodzi ją opinia ludzi. Nie obchodzi ją majątek. Jej moralność jest naturalna i kierowana emocjami. Robi to co czyni ją szczęśliwą. Gdyby nie środowisko, w jakim musi żyć, byłaby szczęśliwa. Sprzyczyniła by się do wyzwolenia ludzkości z więzi jaką ludzkość sama na siebie nakłada.
Jagna – młodopolska bohaterka - Kryptonitka () ja na razie czytam CHŁOPÓW i powiem, że Jagna wywiera na mnie mieszane uczucia: z jednej strony to osoba niezdecydowana, która nie ma żadnego celu w życiu i robi wszytsko pod wpływem emocji, a z drugiej zazdroszczę jej urody:-) piszę o niej w mojej pracy na maturę ustną jako jeden z przykładów kobiety fatalnej.
Jagna – młodopolska bohaterka - Czarny (()) A moim zdaniem miała ona mentalność i duszę dziecka. KOCHAŁA bawić się w wycinanie postaci z papieru, podziwiała piękno przyrody, robiła to co dla niej było przyjemne. Pisanie o niej jako o artystce moim zdaniem jest wyolbrzymieniem.
Jagna – młodopolska bohaterka - Genia (berkow76 {at} wp.pl) Za postepowanie Jagny w pewnym sensie winna jest Dominikowa,jako matka powinna ją uksztaltować od najmłodszych lat.Dziewczyna nie miała żadnych wzorców na ktorych mogłaby się oprzeć,Jednym słowem Jagna bujała w obłokach,gdyby nie wyręczano jej z obowiązków ,które do niej należały jej losy potoczyłyby sie inaczej.Miałaby jakiś cel w życiu a tak z nadmiaru wolnego czasu w głowie miała tylko miłosne przygody.
Jagna – młodopolska bohaterka - grazyna (grarzyna6699 {at} o2.pl) jagna byla prawdopodobnie chora juz we wczesnej mlodosci,wydaje mi sie ze cierpiala na schizofrenie.artystyczna dusza,chaotyczne mysli,bierna postawa wobec rozwrzeszczanej i zadnej zemsty wsi.jednoczesnie wrazliwa na cudza krzywde,jednak nie dostrzegajaca swoich bledow.
Błędy ortograficzne (i nie tylko) w komentarzach - Aneta P () Kochani... Jeżeli nie umiecie pisać poprawnie po polsku, to ściągnijcie sobie proszę mozillę firefoxa - przeglądarka ta będzie podkreślać popełniane przez Was błędy. Nie kaleczcie naszego pięknego języka. Zwracajcie też uwagę na interpunkcję. Mam nadzieję, że po prostu wszystkie poprzednie komentarze były jakąś żałosną prowokacją, a poziom znajomości reguł języka polskiego przez nasze społeczeństwo nie jest aż tak żenująco niski... Pozdrawiam.
Jagna - av (princess {at} o2.pl) bardzo ciekawa postac,lubie takie bohaterki, a nie niewiniatka niczym matka Teresa z Kalkuty blee:/ takie dobre bohaterki sa nudne, a wyrachowane sa super!!!
Jagna – młodopolska bohaterka - Edii () Jagna to bohaterka młodopolskiej powieści nagrodzonej literacką nagrodą Nobla pt.Chłopi.W.R.tworzy w swej epopei z zycia wsi niezwykle barwny obraz młodej kobiety..Jagna to niezwykła kobieta obdarzona niespotykaną urodą.Cecha ta wzbudza zazdrość u innych kobiet we wsi,natomiast u mężczyzn porządanie.To własnie jest przyczyną wielu zawodów miłosnych min.Boryny,Antka,Mateusza.Lecz tragedia Jagny polega na tym iz jet ona nietypowa,jest odmieńcem co nie zyskuje aprobaty gromady.Ma dusze artystki,jest wrażliwa ,niemal dziecinna.Jej odmienność polega na delikatności i zmienności emoclonalnej.Nie umie powiedziec nie,nie analizuje swoich celów i pragnień.Kieruje się odruchami,jest bierna,a jej osobowość chaotyczna.Nie zalezy jej na gromadzeniu majątku.Pozwala wydać się za mąż ,sama nie wie czego chce.Nie czuje więzi z gromadą,nie wyznaje żadnych zasad moralnych.Wszystko co robi wydaje jej się słuszne.Winę za swe krzywdy i złe postępowanie zrzuca na wójta i antka.Jest postacią negatywną tą zła,ale posiada równierz cechy pozytywne,Nie odrazu mozemy je dostrzec gdyż autor przedstawia ją głównie jako uwodzicielkę,kobietę rozbijającą małżeństwa,łamiącą męskie serca.Ale czy to jej wina że jest piękna??? ona nie uwodzi mężczyzn to oni sami lgną do nie jak pszczoły do miody.Reymont wprowadzając postać Jagny nie zwykle ubarwił swą powieść.I tu mamy właśnie kolejny przykład na to iż to kobiety ubarwiają literaturę.Swym postępowaniem,charakterem,sposobem bycia,wprowadzają do każdego utworu element erotyzmu,zaskoczenia nie wiadomej,czego mężczyzni nie potrafią ......:P ps.fajna stronka:)
Dodaj komentarz (komentarz może pojawić się w serwisie z opóźnieniem)
Lektury • Analizy i interpretacje wierszy • Motywy literackie • Epoki
Wersja do druku 
Wyślij znajomemu 
Popraw/rozbuduj artykuł
