klp.plJagna wyraźnie wyróżnia się z Lipieckiego tłumu, nie tylko urodą („a piękna, biała na gębie, a urodna kiej jałowica”), ale również usposobieniem. To osoba niezwykle kochliwa, łatwo „wpada” w męskie ręce. Zmienia kochanków, czasem wdaje się w romans i sama nie wie czemu. Jest w niej coś z młodopolskiej kobiety fatalnej, która niszczy swojego partnera –spójrzmy chociaż na chorobliwe uczucia, jakie wzbudziła w Antku. Jednocześnie cechuje się niezwykle skomplikowaną i wrażliwą duszą. Często sama siebie nie rozumie, nagle wybucha płaczem lub się raduje. Raczej biernie uczestnicząca w życiu społecznym, cechuje się bogatym wnętrzem. Jej sposób przeżywania i przetwarzania rzeczywistości zbliża ją do postaci młodopolskich artystów:
| Jagusia zaś była jakby wniebowzięta, tak czuła wszystko głęboko, tak brała w siebie i za taką prawdę miała, że rosło to w niej i stawało przed oczami kiej żywe, że mogła wszystko powycinać z papieru. Dali też jej jakieś pozapisywane karty dzieci, które Rocho nauczał a ona nasłuchując opowiadań wystrzygała po kolei czy to strachy, czy króle, czy upiory, czy smoki, czy inne różności, a tak utrafiała, że każden mógł poznać od wejrzenia. |
Jagna podobnie silnie przeżywa grę kościelnych organów, czy piękno wiosennego krajobrazu. Wiele w tej postaci jest niedookreśloności i niejasności, bohaterka sama dostrzega, że coś nią miota, coś kieruje:
| (...) taka cichość we mnie rośnie, kieby śmierć przy mnie stojała, a tam mnie cosik porywa, tak ponosi, że tego nieba bym się uwiesiła i z tymi chmurami poniesła w świat. |
Ta bohaterka również różni się od innych Lipczaków, brakiem dbałości o majątek, nie obchodzą jej Borynowe morgi (w złości rzuca zapis Hance pod nogi), co z resztą wyrzuca jej matka. Jagna dotkliwie odczuwa samotność, nie rozumie swoich grzechów, czuje się ofiarą. I po trosze ma racje (co zresztą potwierdzają opinie innych bohaterów, np. Hanki), bo to na niej skupiła się cała złość za szkody i nieszczęścia spowodowane przez Antka i wójta. Została potępiona i wygoniona, bo była łatwym celem. Przecież jej kochankowie byli równie winni, a może i bardziej.
Oznacz znajomych, którym może się przydać
strona: - 1 - - 2 -
Dowiedz się więcej
Komentarze
artykuł / utwór: Jagna – młodopolska bohaterka
- Jej postać wydawała mi sie bardzo dziwna po przeczytaniu I tomu.Była Osobą nie zdecydowaną, nie miala swego zdania.Matka narzucila jej małzenstwo a ta nawet nie kochając za niego wyszła.Była chciwa na gospodarstwo a nie miłość Boryny.Jednym słowem kobieta rzadna Pieniadza - to do dziś przetrfało.
Strona super :) gratuluje pomysłu !! Realizatorom.
Pozdrawiam
Madzia (Magdalena.k {at} poczta.onet.eu) - Moim zdaniem fajnie została scharakteryzowana. A tak poza tym po przeczytaniu książki i tyej charakterystyki jestem w 100 przekonana, że Jagna to taki dziewczyna z różkami była i to z wielki powiedziałabym nawet. Oddawała się komu popadnie, sama nie wiedziała czego chce - nie cierpię tej bohaterki powieści.Mimo to podziwiam Reymonta za stworzył postać o tak zagmatwanym charakterze.
Ps: Super strona :-)
Borówka () - Denerwuje mnie postać Jagny.Jak nie kochała Boryny to po co za niego wyszła? Czego ni sprzeciwiła się matce? Jeśli go już nie kochała to powinna go przynajmniej szanować i nie zdradzać go.
Anonim () - ciekawa, spójna charakterystyka, ale jesli któs ie przeczyta lektury może po tym stwierdzic że jagna to wzór niesłusznie oskarżanej ofiary- dziewicy... aj, nie ma tak łatwo
aurelia (myszoskokwp.pl)
Tagi: